Pages

Thursday, September 13, 2012

[things fall apart]




Έτσι ξαφνικά, χωρίς καμιά προειδοποίηση, από μια λάθος κίνηση και τ'αυτονόητα συνθλίβονται στο πάτωμα. Δε θα είναι πλέον κομμάτι της καθημερινότητας μου ,αλλά καταχωρημένο στο πιο ψηλό σημείο με τ'αγαπημένα τρόπαια.

(I know it sounds lame but it's so true)

Saturday, September 1, 2012

[ Jay,μου λείπεις γαμώτο.]



Να ,κάθομαι τώρα εδώ στο μπαλκόνι μου και συνειδητοποιώ το πόσο πολύ μου λείπει η φωνή και οι κομματάρες του Jay-Jay Johanson. Βαθιά ανάσα..... Δεν είναι ότι δε βγάζει δίσκους, δεν είναι ότι έχει χάσει την υπέροχη χροιά της φωνής του, είναι ότι ''Whisky'' και ''Τattoo'' δε ξανακούσαμε.O σημερινός Johanson απέχει μίλια από εκείνη τη μελαγχολική φιγούρα που είχα αγαπήσει. Ναι το ''Αntenna'' δεν ήταν κακό, ήταν όμως κάπως εμπορικό, κάπως να το ακούς και να κάνεις διάδρομο στο γυμναστήριο υπό τους ήχους του ''Οn the radio'' και ''Automatic lover''. Δεν είναι τυχαίο ότι μετέπειτα άλλαξε εταιρεία. Ε,εκεί πλέον ήρθε και ο ευνουχισμός του.

Τελευταία φορά που είχα νέα του ήταν το 2011, όταν έβγαλε το άνευρο ''Spellbound'' .Μου χάρισε δυο όμορφες στιγμές όμως, το ''Dilemma'' και το ''On the other side'' , γιατί το υπόλοιπο ήταν αποτυχημένη υπερπροσπάθεια ανάκαμψης σε μια σκηνή που το μαύρο πιάνο του είχε ξεθωριάσει και οι νότες πλέον ηχούσαν βαριές.

Και αν ήμουν νέος, τότε που πρωτοάκουσα το ''Εven in the darkest hour'', και το έκανα soundtrack για τις βροχερές χειμωνιάτικες νύχτες μου, έτσι και τώρα υπό την υγρασία του φθινοπώρου περιμένω τις πρώτες σταγόνες βροχής να πέσουν για να φωνάξω ''So tell the girls that i'm back in town''.

Βαθιά ανάσα...και play.